املش، به مانند یک شهر

یادداشت: سید مهیار باشبتن

جارستان: املش بهشت گمشده ای که سالیان سال وارد مسیر صعودی رشد و توسعه نشده است. اگر شخصی سال ۸۵ وارد املش شده و بعد از آن سال ۹۹ دوباره به این شهرستان برگردد، چیزی را از دست نداده است.هیچ تفاوتی در ساختار شهری این بهشت با قدمت دیده نمیشود.

همچنان با ورود به شهر، وسائل نقلیه از روی انواع موانع و چاله های زمینی و فضایی عبور میکنند. در این شهر مغازه های جلوبندی سازی یکی از پر درآمد ترین مشاغل شهر به شمار می روند.

کل مسوولین شهر از رییس یک اداره تا نماینده و … سالهاست برای تامین بودجه آسفالت کمربندی این شهر عاجز و ناتوان مانده اند. اگر دلیل حضرات به اصطلاح پاسخگوی به مردم، کمبود بودجه و دولت است چطور می شود شهر همجوار لنگرود یک جاده کمربندی با آن هزینه و سرمایه احداث می کند و شهر املش از آسفالت دو سه کیلومتر جاده عاجز است؟ آیا دولت لنگرود و املش یکی نیست؟قطعا دولت آنها یکی است اما مسوولین شهرستانیِ این دو، تفاوت ها را رقم زدند.

دلیل بزرگان مدیریتی، پروژه ملی و بودجه های اختصاصی به آن است اما شهرستانی که یک آسفالت دو_سه کیلومتری را شهرداری میگوید برای اداره راه است اداره راه می گوید برای شهرداری است، خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

همچنان شهرداری، در مدیریت پسماند و زباله های شهری عاجز و ناتوان است. کیازنیک و اخیرا پارک گلستان، تنها راهکار نوابغ مدیریت شهری این شهرستان است. برف سال گذشته نشان داد در مدیریت شهری املش چه میگذرد.

کل شهر مگر چند خیابان و کوچه تاثیرگذار ارتباطی دارد که اینها تا مدتها بسته بود و به ناچار مردم خودشان با هزینه خود دست به دامن ماشین های سنگین و پارو برای بازگشایی محل عبور خود میشدند. اگر بنا بود مردم این کار را بکنند بنده به عنوان یک شهروند خواهش میکنم اعضای شورای شهر، بدون شهردار به اداره شهر مشغول باشند.

یکی از اهالی املش عزیزمان برای پیگیری خواسته های مردم، نه خواسته شخصی، وارد اتاق یکی از حضرات مدیر و مدبر شهرستان شد، در بازگشت از دفتر ایشان گفت؛ عجب انسان بی ادبی بود. گفتم چرا گفت بنده برای خواست مردم شهرستان پیش این آقا آمدم اما او روی صندلی اش لم داده(خداروشکر صندلی های خوبی حضرات دارن میشه روشون خوابید حتی) چای میخورد، با حالت تفاخر بدون سلام بدون آداب اولیه اجتماعی، که حتی تعارف چای بخش کوچکی از آن محسوب میشود، در نهایت از مطرح کردن خواسته مردم پشیمان شدم چون مطمعن شدم این فرد برای من و مردم املش هیچ ارزشی قائل نخواهد بود.

شخصی که در سالیان گذشته وارد املش میشد پل کیازنیک وجود داشت اما حالا با یک مسیر پرخطر برای گذشتن از همان محدوده مواجه میشود. یعنی نه تنها در جا نزده ایم که پس رفت نیز شامل حال این شهرستان شده است. با اندکی صبر در آن محدوده و نگاه به تردد در به قول خودشان پل موقت، متوجه عمق فاجعه میشویم که به لحاظ ترافیکی چه خطراتی جان شهروندان را تهدید میکند.

نماینده فعلی شهرستان به درستی بازنگری در فضای شهری املش برای فراهم آوردن محیطی درخور شهروندان این شهرستان را در بازه انتخابات مطرح کرد. اما در این سالها مسائل و مشکلات در حد همان بیان باقی ماندند. امیدوارم سخنان نماینده فعلی برای جنبه انتخاباتی آن نبوده باشد. ایشان به درستی اوضاع فضای تفریحی شهرستان را نقد کردند اما آیا نماینده منتخب و فرماندار شهرستان از تخلیه زباله در کنار تنها پارک این شهرستان آگاهی دارند؟ از راه های ارتباطی، محیط شهری، توجه به روستاییان، عقب ماندگی شهرستان در همه ابعاد اعم از کارآفرینی و امکانات رفاهی نسبت به شهرهای همجوار گلایه شد و مردم با نگاه به موارد این چنینی چشم امید به آقای صفری بستند. سالیان سال است مسیر چهارراه پارک به سمت کیازنیک بافت فرسوده شدیدا توی ذوق می زند. در حالی که پتانسیل بسیار مناسبی برای تبدیل این منطقه از شهر به یک بافت زیبای شهری وجود دارد اما متاسفانه با درایت مسوولانِ گران ما، تنها برای پسماند از آن استفاده شده است.

این مصائب تنها مختص محیط شهری نیست. در فضای روستایی هیچ همتی برای رونق کسب و کار روستاییان دیده نمیشود. کدام برنامه برای توسعه پایدار در روستاها برای جلوگیری از مهاجرت روستاییان به اجرا رسیده؟ به لحاظ گردشگری کدام گام مثبت و تاثیرگذار برداشته شده؟

این یک فاجعه است که رشد جمعیت روستایی املش منفی است. و از آن فاجعه بار تر مهاجرت این روستاییان به شهرهای دیگر است نه شهر املش! چگونه می شود شهرستانی که به قطب کشاورزی چای ، برنج ، گل گاوزبان ، فندق، دامداری و … معروف است با کاهش چشمگیر جمعیت مواجه شده است؟
املش، یک گام بلند رو به جلو میخواهد نه بازی های کسل کننده سیاسی…